همان داروهایی که برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به بدن مورد استفاده قرار می گیرند، توانایی طبیعی بدن را نیز برای مقابله با عفونت ها مختل می نمایند.

این داروها مانند هیدروکسی کلروکین بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند و می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به بیماری لوپوس کمک کنند.

برخی از دانشمندان معتقدند که به دلیل عوامل ژنتیکی، بدن نمی تواند سلول های مرده را از بین ببرد.

لوپوس نیز می تواند ناشی از عوارض داروهای مصرفی برای کنترل فشارخون و یا تیروئید باشد.

جنین هایی که لوپوس نوزادی دارند، در آینده احتمال گسترش بیماری های خود ایمنی در آن ها بیشتر خواهد شد.

این اتفاق باعث بروز التهاب می‌شود. التهاب ناشی از بیماری لوپوس می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.

لوپوس به ندرت می تواند بر روی کودکان تاثیر بگذارد، اما شیوع آن قبل از پنج سالگی غیر عادی است.

عوارض قلب: لوپوس گاهی باعث التهاب عضله قلب، شریان‌ها یا غشای قلب می‌شود. خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و حملات قلبی نیز به‌شدت افزایش می‌یابد.

پدیده رینود یعنی انگشتان دست پا در هنگام سرد شدن یا قرار گرفتن در معرض استرس تغییر رنگ دهد یا سفید و آبی شود.

دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند: قرار گرفتن در معرض نور خورشید

اختلال کلیوی: آزمایش ها نشان داده، اگر فرد مشکل کلیوی داشته باشد، میزان زیادی از پروتئین یا بافت سلولی، در ادرار او جاری می شوند.

تتراسایکلین : راهنمای جامع نحوه استفاده و عوارض این دارو !

همانطور که در بخش علائم لوپوس هم توضیح دادیم، بیماری لوپوس باعث بروز شرایطی می‌شود که زندگی را تحت الشعاع قرار می‌دهد. در ادامه به این عوارض می‌پردازیم.

مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی بیماری لوپوس حاد نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.